به همراه آن مددکار، به سوی دری رفتیم که خوابگاه معلولین ذهنی بود. دستگیره در را از جیبش خارج و در را باز کرد . همزمان با ورود من، کسی گفت "ناهار" و موجی از افراد مختلف به سوی غذاخوری که در انتهای راهرو وجود داشت، هجوم بردند و دسته ای دیگر در اتاق هایشان ماندند. دلیل را جویا شدم و آن مددکار گفت : " به دلیل کمبود مکان و فضای کافی برای تغذیه، ناچار به گروه بندی افراد هستیم تا پس از اتمام غذای یک گروه، گروه دیگر را به غذاخوری هدایت کنیم".

*حداقل فضا و امکانات بهداشتی

به سمت اتاق ها رفتم؛ اتاق هایی که بسیار تنگ و فشرده به نظر می رسیدند. جمعیت را محاسبه کردم و متوجه شدم این جمعیت در این دو اتاق و آن هم برای زندگی... ی. نه خدای من!! این غیر ممکن است. با فصله اندکی از مکان غذاخوری ایستادم و شاهد و ناظر اعمال و رفتار مددکاران و مددجویان شدم. مددکاران با سختی و تلاش فراوان هر کدام را هدایت و اطعام می کردند. با تمام تلاش های بی وقفه ی این مددجویان بویی نامطبوع در هوا پخش شده بود. باز هم علت را جویا شدم و باز هم دلیل کمبود امکانات و فضای مناسب عنوان شد.

* ساخت کند مجموعه جدید

 تصمیم گرفتم برای تکمیل اطلاعات و شنیدن پاسخ های دقیق تر، به رئیس این مرکز مراجعه کنم. سید مرتضی حسینی، رئیس مرکز نگهداری و توان بخشی  مهر ماندگار، در پاسخ به سؤالات من گفت:

" این مرکز در حدود 20 نفر گنجایش دارد که متأسفانه به دلیل کمبود فضا و مکان، در حال حاضر 44 نفر از معلولین ذهنی در آن ساکن هستند. تعدادی از آن ها دارای والدین مشخص و تعدادی متعلق به خانواده های مستضعف و تعدادی مجهول الهویه می باشند. این افراد در مجموع با هزینه ای در حدود 500 میلیون ریال در ماه و با حضور کادری درمانی شامل پزشک، پرستار، روانشناس و مراقبین نگهداری شده و تحت مراقبت قرار می گیرند. این مکان دارای محیط بسیار محدودی برای نگهداری معلولین می باشد و مددجوبان با مشکلات متعددی از قبیل نبودن سرویس بهداشتی، حمام و فضای آموزشی مواجه هستند. کادر درمان نیز با مشکلاتی از قبیل نداشتن فضای درمانی و اداری و خدماتی لازم رو به رو می باشند".

سپس از وی در مورد اقداماتی پرسیدم که در آینده انجام خواهند داد و وی پاسخ داد:" از سال 94، برای رفع این کاستی ها و نواقص، مجموعه ای در جوار این مرکز با امکان نگهداری از حداکثر 120 مددجو وبا مساحت زمین 2300 متر مربع و شامل 4 سالن اصلی، تحت نظارت نظام مهندسی و مهندسین مجرب مربوطه، در حال ساخت می باشد".

وی افزود: " هر کدام از این سالن ها، در حدود 300 متر مربع وسعت داشته و دارای امکاناتی از قبیل  آسایشگاه و نهار خوری و سرویس های بهداشتی و حمام مناسب می باشد. همچنین هسته مرکزی این ساختمان در سه طبقه، جهت برطرف کردن نیازهای درمانی، اداری، خدماتی و تأسیساتی، در فضایی بالغ بر 900 متر مربع ایجاد ایجاد خواهند شد".

از وی در مورد زمان اتمام کار این ساختمان پرسیدم و وی با حالت غم آلود گفت:" بودجه لازمه برای اتمام مراحل ساخت این مرکز، در حدود 40 میلیارد ریال بر آورد شده است که تنها، چیزی در حدود یک میلیارد آن توسط خیرین تأمین شده است و ما بقی آن تا کنون معلق مانده است. ما به کمک بسیار زیادی از سوی مردم و خیرین دیگر نیازمندیم تا بتوانیم دردی از دردهای این جامعه را بهبود ببخشیم".

*اعترافات یک مدیر

تصمیم گرفتم به رییس سازمان بهزیستی مراجعه کنم تا  اقداماتی که تا کنون انجام گرفته و در آینده انجام خواهد گرفت را جویا شوم. وارد مرکز بهزیستی شدم و خوشبختانه به راحتی به رییس سازمان بهزیستی شهرستان فیروزه، حمید بردبار، دسترسی پیدا کردم. به منظور یافتن پاسخ هایم و توصیحات تکمیلی، با ایشان هم کلام شدم. وی پس از تأیید سخنان رییس مرکز مهر ماندگار، افزود:" سازمان بهزیستی فعالیت های عمده ای در حوزه های مختلف انجام می دهد که یکی از این حوزه های کاری، توان بخشی معلولین(به طور کلی اعم از ذهنی و ...) می باشد. این سازمان خدمات متعددی در این راستا انجام داده که یکی از این خدمات، مرکز مهر ماندگار، واقع در روستای تقی آباد می باشد که وظیفه اصلی آن، نگهداری و توان بخشی معلولین ذهنی بالای 14 سال است.

وی تصریح کرد:"این مرکز از سوی سازمان بهزیستی، به صورت قانونی و استیجاری، به خیرین واگذار شده که مرکز مناسبی برای نگهداری از معلولین ذهنی نمی باشد. سازمان بهزیستی، وظیفه نظارت بر این مرکز را بر عهده دارد. این سازمان همچنین وظیفه هماهنگی و مساعدت مالی در چهارچوب قانونی را نسبت به این مؤسسه داراست. در این مرکز، 44 مددجو حضور دارند که سازمان بهزیستی بابت تأمین هزینه ی این افراد، هر ماه در حدود 200 میلیون ریال و به عنوان یارانه به این مرکز کمک می کند و از آنجایی که این مبالغ برای تأمین هزینه های یک مددجو کافی نیست و هزینه های یک مددجو فراتر از این مبالغ می باشد، سایر هزینه های مانده که در مجموع 300 میلیون ریال است، را خیرین تأمین می کنند. به دلیل مناسب نبودن فضا و مکان و مشکلات دیگر، ساختمانی در جوار ساختمان مذکور در حال احداث می باشد که با توجه به مدت زمان شروع این پروژه، پیشرفت فیزیکی بسیار مناسبی داشته و امیدواریم فاز اول این ساختمان با کمک خیرین تا انتهای سال 97، به بهره برداری برسد. ساخت این مرکز جدید در سال های 95 و 96 به دلیل شدت و ضعف کمک های مالی، با تأخیرهایی رو به رو شد که خوشبختانه در انتهای سال 96 بار دیگر وضعیت کمک ها کمی بهبود پیدا کرد. این بهبودی بسیار کم نیز به دلیل مساعدت بیشتر خیرین و همچنین پیگیری هیئت مدیره مرکز مهر ماندگار و از سویی، پیگیری های سازمان بهزیستی از طریق نمایندگان مجلس و همچنین پیگیری فرماندار محترم شهرستان فیروزه از طریق صحبت با مدیریت کارخانه ها و مدیران شهرک صنعتی صورت گرفت. باید گفت که مساعدت خیرین بدون شک از وضعیت اقتصادی کشور نیز تأثیر می گیرد که برای رفع این مشکل نیز ما معتقدیم باید ظرفیت مردمی را تقویت کنیم. بهترین راه کمک کردن و همدلی آن است که تنها، لحظه ای خود را به جای خانواده ها و مراقبین این افراد قرار دهیم و حداقل در ازای زکاتی که برای سلامتی خود می پردازیم، به این افراد کمک مالی کنیم.

*همت خیرین

پس از خروج از سازمان بهزیستی شهرستان فیروزه، بر آن شدم تا از اقدامات خیرین مطلع شوم و در رابطه با برنامه ریزی های آن ها، اطلاعاتی دقیق تر کسب نمایم.

علیرضا متولی زاده کاخکی، رییس هیئت مدیره خیرین مهرورزان دیار عطار می گوید:گروه ما در حدود یک سال است که با این مرکز مشارکت داشته و سعی می کند حمایت های خود را حفظ کند، چرا که این گروه علاوه بر کمک به این مرکز، در تأمین هزینه ی نو عروسان، کمک به دانش آموزان بی سرپرست و بد سرپرست خوابگاه ها و غیره نیز مشارکت دارد که تمام سعی این گروه در سال جاری بر این است که توجه اصلی خود را بر این مرکز متمرکز کند. وی افزود: بدین صورت که گاه این افراد را به اردوهایی در خارج از مرکز می بریم، گاه مواد غذایی را به مرکز برده و در آنجا برایشان غذا درست می کنیم، به مناسبت های مختلف غذا و البسه مناسب برایشان تهیه می کنیم، افرادی را که در سطح شهر قصد دادن نذری دادن دارند را شناسایی کرده و تا جایی که بتوانیم نذری ها را برای این مرکز می فرستیم. لازم به ذکر است که بیشتر کمک های ما در این محدوده است و ما آن قدر پول و اعتبار نداریم تا بتوانیم آن ها را در ساخت ساختمان جدید یاری کنیم. از این منظر، از مردم عزیز خواهشمندیم که یا به صورت مستقیم و یا از طریق عضویت در گروه، به این افراد کمک کنند تا بتوانیم حداقل آسایشی را برایشان فراهم آوریم ".

گرفتم تا حداقل کمی از رنج های روحی این اشخاص بکاهم و بدین منظور به سمت روستای تقی آباد و این مرکز به راه افتادم.

بار دیگر زنگ در را زدم و این بار دیگر نه تنها ترسی به همراه خود نداشتم، بلکه شوق و اشتیاق زیادی یافته بودم تا از طریق آن بتوانم دردهای این معلولین ذهنی عزیز را کاهش دهم. چهار روز در آن جا ماندم و همه ی مشکلات را از نزدیک مشاهده کردم. در روز آخر و پس از آنکه کمی از غم درونی ام کاسته شده بود، از یکی از مددجویان که توانایی فهم گفته های مرا داشت، پرسیدم:

" چه مشکلاتی توی خوابگاه داری؟ چه چیزایی اینجا

و او گفت:" هیچ مشکلی نیست. همه چیز خوبه"

این که افراد در این شرایط سخت اینگونه دوام می آورند، آن قدر برایم تعجب آور بود. شاید برای کمک به این محرومین امروز دیر باشد. پس کاش مسئولین و خیرین دست ب دست هم بدهند تا بتوانند کمکی به آنها شود. به طور شک از این دست مراکز در سراسر کشور وجود دارد که نیاز به تحقیق و معرفی بیشتری دارند